Met één druk op de knop hack ik de telefoon van een vrouw. De 560 dollar die ze heeft gespaard, maak ik over naar mijn rekening. Een bevriende hacker lacht: “Zouden mensen echt denken dat het zo simpel is?”
Meer gesproken verhalen horen? Abonneer je op onze podcast Laadscherm Voorgelezen
Al jaren wordt gedacht dat hacken een kwestie is van op een paar knoppen drukken. Van Skyfall tot Jurassic Park: blockbusters gaan finaal de mist in als er wordt ‘gehackt’. In CSI wordt er zelfs een verdachte gehackt door html-code op het scherm aan te passen. Dat is net zo moeilijk als het bold maken van deze tekst.
Dat veranderde in 2013, toen Edward Snowden onthulde hoe de Amerikaanse geheime dienst NSA zo’n beetje alles en iedereen afluistert. De media stonden op scherp: hacken is geen kinderspelletje meer.
Diezelfde trend is zichtbaar in de entertainmentwereld. Series, films en documentaires over hackers schoten als paddenstoelen uit de grond. Van de serie Mr. Robot tot Snowden-documentaire Citizenfour: hacken wordt inmiddels serieus behandeld.
Tot Watch Dogs 2 kwam. Ubisoft maakt een karikatuur van hackers en laat hacken eruitzien als een simpel spelletje. En stiekem hebben we dat ook nodig om te snappen welke gevaren er ontstaan wanneer ons leven nog verder digitaliseert.
Hackers met AK47’s
De eerste Watch Dogs uit 2014, een jaar na de Snowden-onthullingen, is een middelmatige game met missies die vooral veel op elkaar lijken. Je kraakt een kastje om de deur te openen, schiet daarna dertig man dood en stopt uiteindelijk een usb-stick in een computer. Niet bepaald hoe een hacker te werk gaat.
In Watch Dogs 2 kun je nog steeds op die manier spelen. Hoofdpersonage Marcus Holloway rent rond als een soort Ezio Auditore da Firenze die zijn messen heeft ingeruild voor een smartphone en laptop. Je klimt met gemak over hoge muren en weet tegelijkertijd hoe je een 3d-geprinte AK47 moet gebruiken.
Je hebt opnieuw de mogelijkheid om het gros van de Watch Dogs 2-missies uit te spelen door je geweer te pakken, achter muurtjes te schuilen en op het juiste moment de vijanden neer te schieten. Toch koos ik nooit voor die aanpak.
Drone en bestuurbaar autootje
Ubisoft heeft het hacken in Watch Dogs 2 leuk gemaakt door je alles te laten hacken. Van auto’s tot verkeerslichten en van fitnesstrackers tot dildo’s: alles wat met het internet is verbonden, kun je overnemen.
Deze manier van spelen maakt het mogelijk om heel tactisch te werk te gaan. Ik kraak het camerasysteem om daarna op het juiste moment andere apparaten te hacken. Door het elektriciteitskastje te laten ontploffen, schakel ik de bewaker uit. Als zijn collega’s komen kijken, hack ik de auto om over hen heen te rijden.
De accessoires van Holloway maken Watch Dogs 2 écht leuk. Hij kan een drone en bestuurbaar autootje inzetten om apparaten te hacken, mensen af te leiden en zelfs bommen te plaatsen. Want net als bij een echte hack zorgen de accessoires ervoor dat je niet fysiek aanwezig hoeft te zijn om het doel te behalen.
Met mijn drone verken ik het gebied, spot ik mensen en bedenk ik mijn tactiek. Dan hack ik via de drone de omgeving en schakel ik alvast wat mensen uit. Met het autootje ga ik heel geniepig via roosters in de muur naar de plek van de computer. Daar komt er een robotarm uit het autootje, die de usb-stick in de computer stopt en netjes alle data voor me downloadt.
Niet echt geloofwaardig, hè?
Het grootste knelpunt is de snelheid van het hacken. Een normale hack kan soms dagen, weken en zelfs maanden duren, hier hack je de meest geavanceerde beveiligingssystemen met een druk op de knop. Toch blijft de boodschap hetzelfde: vrijwel alles is uiteindelijk te hacken.
Als onze auto’s, stoplichten en babyfoons allemaal slim worden en ons leven steeds verder digitaliseert, neemt die dreiging van hacks alleen maar toe. Er worden niet voor niets met regelmaat grote internetaanvallen uitgevoerd met overgenomen webcams.
Realistischer hacken
De laatste jaren vinden er ook steeds meer bizarre hacks plaats. Wat te denken van ransomware die ziekenhuis aanvalt en dreigt gevoelige medische gegevens van patiënten te publiceren. Of de hack op het het metrosysteem van San Francisco, waardoor iedereen gratis met de metro kon reizen. Hackers slaagden er zelfs in hotelgasten via de elektronische wifi-sloten op te sluiten totdat hun hotel losgeld betaalde.
Watch Dogs 2 speelt slim op deze trend van bizarre hacks in. Om té bizarre situaties in het spel te voorkomen, riep Ubisoft de hulp in van het gerenommeerde beveiligingsbedrijf Kasperksy. Of ze het script van Watch Dogs 2 konden analyseren en zo realistisch mogelijk konden maken – zonder dat spelers het te saai vonden worden.
Zo begint Holloway na het inbreken bij een bedrijven niet meer de computer te bruteforcen door heel veel wachtwoorden in te voeren, maar kopieert hij de harde schijf. De schijf kan dan thuis, waar het veilig is en hij de tijd heeft, worden gebruteforcet. Een tip van Kaspersky om het spel realistischer te maken.
Deze realistische elementen worden gecombineerd met hackinterfaces die iedereen snapt. Een voorbeeld: de shell scripts met commando’s die je ziet voordat je een netwerk van blauwe lijnen met elkaar moet verbinden om de hack te voltooien.
Of neem het met één druk op de knop hacken van een laptop. Niet geloofwaardig, maar anderzijds moet je wel in de buurt blijven om alle gegevens te downloaden. Waarom? Je downloadt de data via bluetooth, een technologie met een bereik van enkele tientallen meters.
Geek culture
Het hacken wordt afgewisseld met geestige referenties aan de populaire internetcultuur. Dit zorgt ervoor dat de soms bizarre situaties in Watch Dogs 2 helemaal niet zo bizar lijken.
Neem bijvoorbeeld de missie waarin je Gene Carcani, ceo van een farmaceutisch bedrijf hackt. Hij gooide de prijs van een medicijn omhoog, waardoor hij wordt uitgekotst door de samenleving. Wat doet Holloway? Hij hackt de bankrekening van Carcani en doneert het geld aan een bedrijf dat medisch onderzoek doet.
Deze situatie kan je enigszins bekend voorkomen: de missie is duidelijk geïnspireerd op Martin Shkreli, de beruchte ondernemer die de prijs van een antiparasitair medicijn drastisch verhoogde.
Je breekt ook in bij de mysterieuze cult New Dawn (Scientology), sociaal netwerk !NViTE (Facebook) en internetbedrijf Nudle (Google). En de grote bad guy in Watch Dogs 2 is geen grote enge crimineel, maar een hipster met een knotje en baard die houdt van yoga. Precies: de gemiddelde techneut in Silicon Valley.
Dystopische Black Mirror-episode
Door de relatief realistische hacksituaties, het inbreken bij bekende bedrijven en het spelen met geloofwaardige mensen, is het principe van klik-hier-om-te-hacken net niet bizar genoeg om vervelend te worden.
Het gemak van hacken maakt niet alleen het spelen van de game leuk, het laat ook heel duidelijk zien wat je allemaal kunt hacken en hoe je die hacks kunt combineren.
Op die manier schetst Watch Dogs 2 een dystopische Black Mirror-aflevering over hoe alles in ons leven gehackt kan worden, en hoe gemakkelijk dat kan gaan. Maar door slim gebruik van memes, internetslang en humor, valt die angstaanjagende toekomst eigenlijk niet eens op.
62 comments
Comments are closed.