“Money, money, money!” Dat schreeuwt de roze octopus van Gazillionaire zodra ik belasting betaal. In het ruimtesimulatiespel bouw je een groot handelsimperium op. Ik was er goed in. Zo goed zelfs dat ik er ondernemer door wilde worden.
Meer gesproken verhalen horen? Abonneer je op onze podcast Laadscherm Voorgelezen
Op Laadscherm bespreken we de rol die gamen in ons leven speelt, heeft gespeeld of gaat spelen. Voor mij hoort daar een verhaal over Gazillionaire bij. Je koopt een ruimteschip, neemt wat bemanning aan en gaat goederen in- en verkopen. Totdat je geld verdient om uit te breiden, waarna het hele proces zich herhaalt.
Ik was acht jaar oud en speelde Gazillionaire Deluxe, dat in 1997 op de Nederlandse markt verscheen voor je Windows-computer. Het was fantastisch: middagen lang bouwde ik een eigen handelsimperium op. Ik wist niet wat het woord ondernemer betekende, ik kon het niet eens schrijven, maar ik was het wel.
Spirit Bomb
Gazillionaire wakkerde bij mij een liefde voor ondernemerschap aan. In een tijd dat ik nauwelijks iets interessant vond, kwam dat als een zegen. Ik vond school vreselijk en hield mij liever met écht belangrijke dingen bezig: Pokémon-kaarten, computers in en uit elkaar schroeven en hoe Goku de Spirit Bomb van King Kai leerde.
Ook was ik een groot fan van simulatiegames waarin je van niets iets moest maken. Denk aan Rollercoaster Tycoon, SimCity en natuurlijk Gazillionaire. Je bouwt, managet en beslist. Maar in tegenstelling tot Rollercoaster Tycoon en SimCity, waarbij je spel hoogstens wordt verstoord door een kapotte achtbaan of plotselinge tornado, bepaalde elke beslissing in Gazillionaire je kans op succes.
Kubars
In Gazillionaire neem je een lening van 110.000 kubars van geldschieter Mr. Zinn. Daarvan koop je een eigen ruimteschip. Kies je een snelle met minder ruimte voor je goederen of juist een langzame waar je meer in kwijt kunt? Daar begint de eerste belangrijke keuze al. Elke week betaal je duizenden kubars aan rente, dus het is van levensbelang dat je zo snel mogelijk de lening afbetaalt.
Het simulatiespel zit boordevol opties. De belangrijkste: goederen in- en verkopen op verschillende planeten. Waar maak je de hoogste marge op? Zijn het luiers, jelly beans, kantaloepen of juist lavalampen? Kun je met jouw benzinetank wel naar een planeet reizen om daar je producten te verkopen? Worden die producten niet minder waard over tijd, als je bijvoorbeeld een trager ruimteschip hebt of ze stalt in je opslag? En wat kun je überhaupt inslaan op de volgende planeet?
Het zijn maar een paar vragen die gaan over één onderdeel van het spel. Maar er is veel meer te doen. Je kunt passagiers oppikken en meenemen, adverteren zodat je meer passagiers krijgt, aandelen in andere bedrijven kopen, geld op de bank zetten om rente te verkrijgen (toen kreeg je nog rente) of speciale tolwegen bouwen om geld van de andere computergestuurde spelers te innen. Maar ja: gooi je 200.000 kubars over de toonbank in de hoop dat je dat bedrag met een tolweg terug kunt verdienen?
Economie & Maatschappij
Al het geld dat je verdient geef je ook weer vrij vlot uit. Aan de roze octopus bijvoorbeeld, om je belasting te betalen. Aan salarissen voor je crew. Aan verzekeringen, want je ruimteschip zou maar in de fik vliegen, een komeet raken of worden overvallen door dieven. Of aan upgrades voor je ruimteschip op de planeten Pyke en Xeen, waar je jouw ruimteschip kunt versnellen en uitbreiden. Want hoe sneller en groter je schip is, hoe meer je verdient.
In de jaren voordat ik aan de middelbare school begon, heb ik Gazillionaire tig keer uitgespeeld op de hoogste moeilijkheidsgraad. Ik wist de fijne kneepjes van het vak: focussen op waar je goed in bent, anticiperen op tegenslagen en vooral: niet constant risico nemen. Het zijn lessen waar ik tot op de dag van vandaag nog iets aan heb.
Eenmaal op de middelbare school ging ik voor de richting Economie & Maatschappij, met als keuzevak Management & Organisatie. Want ja, ik was goed in Gazillionaire, dus dat profiel zal mij wel liggen. In die jaren werd Gazillionaire omgeruild voor andere, betere games, maar ik bleef vasthouden aan mijn ontdekte talent voor ondernemerschap. Althans: in Gazillionaire en soortgelijke simulatiegames.
Mr. Zinn
Na de HAVO koos ik dan ook voor de opleiding Small Business & Retail Management, om later een eigen bedrijf te kunnen beginnen. Maar zoals wel vaker schetsten games niet per se een realistisch beeld. Mijn opleiding ging over conjunctuurcycli, depositofaciliteiten, inflatie en natuurlijk medianen. Ik kreeg geen lening van Mr. Zinn, geen ruimteschip en kocht geen lavalampen in. Ik had stiekem de droom dat die opleiding een soort ‘Gazillionaire voor het echie’ was. Wat bleek: ik vond vooral games leuk, en niet per se economie of ondernemerschap. Gedesillusioneerd verliet ik de hogeschool.
Met Small Business & Retail Management was ik hoogstwaarschijnlijk een ‘account manager’ geworden. Tot op de dag van vandaag weet ik niet precies wat dat inhoudt. Of misschien had ik mijn eigen lunchroom, samen met mijn vriendin. Ik de soep en broodjes, zij de bediening en vriendelijke lach. Dat is nog steeds een stiekeme droom van me, als ik ooit de journalistiek verlaat. Eerst maar eens kijken of Mr. Zinn me dan een lening wil geven.