Ik heb Splatoon 2 gekocht voor de Nintendo Switch. “Gemiddeld scoort de game een 83 van de 100 en mijn vrienden zijn enthousiast. Redenen genoeg om het erop te wagen”, hoor ik mezelf nog denken. Wat ik heb gekocht is zestig euro aan spijt.
Meer gesproken verhalen horen? Abonneer je op onze podcast Laadscherm Voorgelezen
Daar staat het weer, dat grote, groen–roze icoon van Splatoon 2 in het selectiemenu van de Switch. “Je hebt me al een week niet meer opgestart. Vind je dat normaal ofzo?!” Ik zou liever ronddolen door Hyrule in Breath of the Wild of graven naar schatten in SteamWorld Dig 2, maar mijn geweten laat het niet toe. Tevergeefs start ik Splatoon 2 op.
Stille hoop
Dat doe ik met de stille hoop dat de besturing ineens wél logisch gaat voelen, of dat de felgekleurde, met verf besmeurde spelwereld me alsnog aanspreekt. Maar dat gebeurt nooit. Toch blijf ik Splatoon 2 opstarten. “Bijna iedereen is er laaiend enthousiast over. Het zal vast aan mij liggen, blijf het proberen!”, vertel ik mezelf. En alsmaar hoor ik datzelfde stemmetje zeggen: “je hebt hier zestig euro aan uitgegeven, je hebt hier zestig euro aan uitgegeven, je hebt hier zestig euro aan uitgegeven.”
Zo is het niet alleen met Splatoon 2 gegaan. Dishonored 2 is na twee uur spelen uit mijn PlayStation 4 gegleden om plaats te maken voor Overwatch. Als Steam een uitverkoop heeft, koop ik de ene na de andere game. “Zo veel goedkope games, ik ben gek als ik daar geen gebruik van maak”, maak ik mezelf wijs. Een Humble Bundle lokt exact dezelfde reactie uit, maar omdat je daarbij codes krijgt om de games later te verzilveren, is dat ook nog eens “handig” voor als er iemand jarig is. Die codes verdwijnen uiteraard ergens in de takkenbende die mijn inbox is. En zo breid ik mijn backlog steeds verder uit.
De gevreesde backlog
Deze stapel, mijn schaamte, de prullenbak waar mijn geld in verdwijnt, vindt me overal terug. De was doen in het berghok? “Hey, ken je mij nog?”, fluistert Sunset Overdrive met een neerbuigend toontje naar me vanaf de plank boven de wasmachine. Netflix kijken op mijn PlayStation 4? Hyper Light Drifter, Enter the Gungeon en HITMAN houden me een spiegel voor terwijl ik in een staat van lichte paniek naar het media-tabje scroll. Zelfs tijdens het poepen Twitter bijlezen geeft geen rust. Mijn smartphonegames zitten goed verstopt in submapjes van submapjes, maar niemand ontsnapt aan de constante barrage van App Store-updates die stuk voor stuk mijn miskopen aan het licht brengen.
Het systematisch afwerken van alle games op deze stapel – en dat zijn er waarschijnlijk honderden – is de enige optie om er echt van af te komen. Maar dat is geen optie. Daarom liggen de games die ik niet meer speel inmiddels in een grote doos die pas weer open gaat als ik verhuis. Er staat er ook nog maar één game op mijn iPhone en mijn PlayStation 4 heeft er 600 gb vrije schijfruimte bij gekregen. En jawel, Splatoon 2 is nergens meer te vinden op mijn Switch. Zo sus ik de stemmetjes in mijn hoofd en kan ik tenminste nog genieten van de games die ik wél wil spelen.
Zoals Nier: Automata, Yakuza 0 en Persona 5, drie games die goed scoorden en waar mijn vrienden enthousiast over waren. Als NieR me niet in veelvoud opgedrongen was, had ik niet een ervaring beleefd waar ik bijna een half jaar later nog met heimwee aan terugdenk. Hetzelfde geldt voor Yakuza 0 en Persona 5. Het waren riskante aankopen, omdat de kans groot was dat ze niet met me zouden klikken. NieR werd alleen in vaagheden beschreven, brawlers als Yakuza vind ik doorgaans saai en Japanse RPG’s zijn me meestal veel te lang. Toch kocht ik ze, terwijl de alarmbellen gierden. Als ik geen risico’s zou nemen, dan was er geen backlog, maar had ik ook deze games nooit gespeeld. Die backlog neem ik daarom graag voor lief, als ik ‘m maar niet steeds hoef te zien.
Doe jezelf ook een lol en laat je niet meer achtervolgen. Dat geldt overigens voor meer dan alleen games. Zit je op de helft van een boek dat je eigenlijk niet tof vindt? Stop gewoon en leg het ergens ver weg. Geef je Breaking Bad voor de vijfde keer een kans, maar voelt het nog steeds als tijdverspilling? Zet je televisie uit. Word je ongelukkig van de moeilijkheid van Dark Souls? Smijt het schijfje uit je raam! Laat je miskopen niet nog meer kosten dan de prijs die je ervoor hebt betaald.