Zogenaamde Heads-up displays (HUD’s) zijn niet meer weg te denken uit games. In een oogopslag kun je zien hoe ver je bent, wat je allemaal nog moet doen, hoeveel experience je nodig hebt voor het volgende level, ga zo maar door. Maar word je daar wel echt beter of wijzer van? Ik besloot de nieuwe God of War bij wijze van experiment zonder HUD te spelen, het game-equivalent van smartphoneloos door het leven gaan. Dit zijn mijn bevindingen.
Meer gesproken verhalen horen? Abonneer je op onze podcast Laadscherm Voorgelezen
Midgard Maps
De wereld gaat aan ons voorbij terwijl we naar het gebroken scherm van onze nieuwste iPhone staren. Als digital natives rijden we met cruise control op de digitale snelweg, maar iedereen stevent op de afgrond af omdat Google Maps dat nu eenmaal meermaals zegt. In God of Wars belangrijkste wereld, Midgard, is dat net zo. Als je het kompas van het spel aanzet, ga je automatisch de uitgestippelde route volgen. Wijk je er vanaf, dan begint het vrijwel meteen te knagen.
De geïnternaliseerde navigatiestem zegt dat je zo snel mogelijk weer om moet keren. Zonder wegwijzer krijgen de vele zijweggetjes in de game vanzelf meer waarde, simpelweg omdat ze niet meer als minderwaardig worden aangemerkt. Zo wordt iedere route toeristisch. En als je dan toch je weg moet vinden in de wereld, blijkt een gigantische slang die zelfs boven torens uittorent een aardig punt van herkenning. De enige informatie die de game nog geeft, krijg je wanneer de volgende stap in de main quest zich aandient. Die heet toepasselijk ‘The Journey’, want waarom zou je zo snel mogelijk naar je eindbestemming gaan als de reis op zich het belangrijkste is.
Op je tellen passen
Op reis of niet, we zijn als mensen altijd maar toerist tegenwoordig, in voor- en tegenspoed. Met apps als Twitter, Facebook en Instagram kijken we onze ogen uit bij wat anderen doen of zeggen. Stappentellers, hartslagmeters en slaaptrackers houden netjes bij wat we zelf uitspoken, bewust dan wel onderbewust. Het moet ons blij maken, of op zijn minst vrij om er iets aan te veranderen als dat niet zo is, maar eigenlijk worden we alleen maar boos. Boos op anderen of op onszelf. Boos op wat iemand vindt, kan, heeft of doet, en wat in ons eigen leven echt anders moet.
Kratos wordt ook bozer en bozer dankzij een Rage-meter die zich vult tijdens gevechten. Zonder HUD heb je echter geen idee hoe vol de meter al is en gebruik je ‘m dus alleen als laatste redmiddel. Ook de levensbalk ontbreekt, waardoor je automatisch voorzichtiger omgaat met je gezondheid. Je weet immers niet hoeveel schade een vijand doet of heeft gedaan. Daarom is het vaak beter om de strijdbijl te begraven en je schild erbij te pakken. Probeer het eens, je gaat er echt beter van spelen. En dan blijkt plotseling dat je die axe en andere lifehacks helemaal niet nodig hebt.
Material world
Materialisme en hedonisme vieren echter hoogtijdagen dankzij spotgoedkope webshops en blogs vol foodporn. Ondertussen zetten we onze eigen waardes bij het grofvuil. Is het echt noodzakelijk om voor een paar euro weer het zoveelste prul naar je huis te laten verschepen? En wat heb je eraan om al op kantoor te staren naar recepten op Smulweb, werkend voor een hongerloon?
In God of War liggen de ingrediënten voor dat zogenaamd betere leven vrij letterlijk voor het oprapen. Het is leuk dat je alvast een stuk ijzer vindt voor een sterkere schouder-uitrusting die je ooit kunt laten maken, maar heeft het zin om er vanaf dat moment continu mee bezig te zijn? Je hart en je hoofd heb je dan al niet meer op de juiste plek zitten.
De HUD uitschakelen is alsof je weer naar de markt gaat om voor de hele week groente en fruit in huis te halen. Pas wanneer je een van de twee blacksmiths in het spel tegenkomt, is het moment aangebroken om te kijken wat je allemaal hebt verzameld. Tot die tijd kun je het beter oppakken en meteen weer loslaten. Het leven is meer dan een oneindig boodschappenlijstje.
Wanderlust
Zulke lijstjes zijn een goed verweer tegen onze menselijke gebreken, alleen moet alles maar opgesomd en afgestreept worden? We vinken af dat we hebben bijgepraat met vrienden maar verzuimen te luisteren. Vergeet daarom apps als Wunderlist en spreek je wanderlust aan. Verken de wereld, voer een diep gesprek met iemand die je goed kent, of juist niet kent.
Zet de HUD uit en trek je stoute schoenen aan. Zonder lijsten vol klusjes om te doen, voelt God of War pas echt aan als een openwereldgame. Je hoeft niet langer van portaal naar portaal af te reizen om maar alles systematisch af te werken. In plaats daarvan ben je vrij om jouw eigen koers te varen. Daardoor pak je ook veel sneller de boot. Ja, het kost wat meer tijd, maar je leert van de stiltes genieten. Bovendien zit het spel vol met terloopse, of beter gezegd terbootse anekdotes van je reisgezellen. Kratos’ zoon Atreus en later ook Mimir geven daarmee meer inhoud aan het spel dan de talloze vindbare voorwerpen.
Beter mens
Ik heb God of War pas net uit, maar ik kan nu al zeggen dat ik door de HUD uit te zetten een betere speler ben geworden. Ik weet ook zeker dat ik nooit meer terug kan, al moet ik nog wel negen speciale vijanden verslaan. Even op de map kijken waar ik die kan vinden.