De wereld van eSports groeit als kool. In 2015 was de markt goed voor ‘slechts’ 325 miljoen dollar, dit jaar zou de omzet volgens onderzoek oplopen tot bijna 700 miljoen dollar. Er worden toernooien met miljoenen aan prijzengeld gehouden voor games als League of Legends, DOTA 2 en Counter-Strike en grote Nederlandse voetbalclubs hebben inmiddels allemaal eigen eSporters die tegen elkaar strijden in de E-divisie. Vrijwel elke game waar ook maar een beetje een competitief element in schuilt, heeft inmiddels een eigen eSports-toernooi. Zelfs voetbalsimulatiegame Football Manager.
Meer gesproken verhalen horen? Abonneer je op onze podcast Laadscherm Voorgelezen
Spreadsheets en tactieken
Tot mijn grote verbazing volgde ik begin mei een livestream van de finale van de Betright FM17 Cup, een Britse eSports-competitie waarin Football Manager centraal staat. Ik speel al jarenlang Football Manager en hoewel het de laatste tijd wat minder is geworden, staat de teller van al dat virtueel managen op een dikke 1700 uur. En dat zijn enkel de uren die Steam heeft bijgehouden sinds de reeks daar ook op te spelen is.
Ik had al die tijd kunnen stoppen in studeren, carrière maken, op stap gaan met vrienden of een wereldreis maken. Ik besloot echter spreadsheets door te spitten, trainingen te maken en de perfecte opstelling te zoeken voor een van de vele teams die ik onder mijn hoede heb gehad. In al die uren die ik aan het scherm zat gekluisterd, heb ik geen moment de behoefte gehad om te kijken naar andere mensen die hun digitale voetbalclub managen.
Ik las af en toe prachtige verhalen van managers die hun team uit het slop haalden, prachtige transfers maakten en weldoordachte tactieken doorvoerden, maar om nou live te volgen hoe een groep gamers naar snel bewegende stipjes staren en pagina’s aan statistieken doorploegen? Toch heb ik anderhalf uur lang met plezier gekeken hoe vier managers in spé streden om de hoofdprijs van 5000 pond.
The Set Pieces
De cup is een initiatief van The Set Pieces, een voetbalwebsite opgericht door sportjournalist Iain Macintosh. Macintosh schreef over ‘echte’ sport voor onder meer ESPN en The Guardian, maar liet ook nooit een kans liggen om over zijn favoriete game te orakelen: Football Manager.
De beste man heeft zelfs een boek over het spel uitgebracht: Football Manager Stole My Life. Ook op The Set Pieces is de game het onderwerp van heel wat artikelreeksen. De populariteit van deze artikelreeksen en inbreng van de community maakte één ding heel duidelijk: hier zit meer in.
“We wilden iets doen wat niemand ooit had gedaan met Football Manager”, aldus Matt Stanger, redacteur van The Set Pieces. “Als je bedenkt hoe mensen normaliter de game spelen, dan is dat thuis op de bank of in het openbaar vervoer. Maar dankzij het succes van het FM17 Project op The Set Pieces, hebben we ontdekt hoe sociaal de game daadwerkelijk is”. In het FM17 Project gaan de schrijvers van The Set Pieces verschillende uitdagingen aan in Football Manager 2017 en schrijven ze hier wekelijks over.
Zo begon het met de uitdaging om Everton in het eerste seizoen kampioen te maken en nemen twee schrijvers het momenteel met Arsenal en Liverpool het tegen elkaar op in de game. “Er zijn duizenden spelers die het FM17 Project elke week volgen. Toen we zeventig duizend kijkers op een van onze streams bereikten, voelden we dat we een groot genoeg publiek en aantal deelnemers konden vinden voor de FM17 Cup.”
Gekleurde stipjes
Via de website werd een aantal challenges uitgeschreven waarmee potentiële voetbalcoaches zich konden kwalificeren voor één van de vier voorrondes, verspreid over Groot-Brittannië. Daarin namen ze het op tegen andere hoopvolle coaches met een speciaal voetbalteam dat was samengesteld door de ontwikkelaar van de game.
“We hebben nauw samengewerkt met Sports Interactive om zestien gebalanceerde teams voor het toernooi samen te stellen. De teams zijn uitvoerig getest om het zo eerlijk mogelijk te maken. Dit werd onderstreept doordat elke voorronde is gewonnen door een ander team”, vertelt Stanger.
De uiteindelijke winnaars van de voorrondes troffen elkaar in de finale in Londen, begin mei. In een ietwat inspiratieloze ruimte werden de gladiatoren achter hun laptops gezet. Voor deze eSporters geen grote stadions met duizenden gillende fans, maar een sobere kantoorruimte opgeleukt met wat banners. Onder toeziend oog van Macintosh en duizenden kijkers trokken de teams ten strijde.
Managers kregen vooraf vijf minuten om aan hun team te sleutelen en konden de wedstrijd één minuut pauzeren om tactische wijzigingen door te voeren, dit alles ter bevordering van de snelheid. De van nature trage game moet kijkers natuurlijk wel weten vast te houden. Dat lukte aardig, dankzij een aantal mooie wedstrijden met bloedstollende verlengingen en een hoeveelheid goals waar een gemiddelde speelronde Eredivisie jaloers op mag zijn.
De finale tussen Hallsworth Harriers, onder leiding van manager Matthew Hallsworth, en Wildcard FC, gecoacht door het duo Dave Stemp en Hans Potigadoo, spande de kroon. Na een enerverende wedstrijd wonnen de spelers van Wildcard FC met 5 – 4 en zat het toernooi erop.
Ik weet nog steeds niet waarom ik de strijd tussen twee teams van elf stipjes zo fascinerend vond. Stanger heeft wel een aantal ideeën: “Voor andere spelers [van de game] en voetbalfans is het herkenbaar. En hoewel de meeste mensen de spelers aanmoedigen, zit er misschien ook wel een beetje leedvermaak in het zien van de momenten die voor alle FM-spelers of kijkers van echt voetbal herkenbaar zijn. Voor diegene die de game niet spelen, moet het dan weer enorm vermakelijk zijn om volwassen mannen helemaal gek te zien worden van een aantal gekleurde stipjes op een scherm.”
Komt er volgend jaar weer een editie? Stanger denkt dat het best wel eens zo ver kan komen: “De feedback op deze eerste editie was erg positief, dus hou ons zeker in de gaten!” Wellicht is er volgend jaar zelfs ruimte voor een manager met ongeveer 1700 uur ervaring en de drang om eindelijk eens een niet-virtuele beker omhoog te houden.