Ik koop games voor de Switch Maar echt4 minuten leestijd

Sinds ik de Switch een paar maanden geleden in huis heb gehaald, heb ik er meerdere games voor aangeschaft. Ik heb namelijk gemerkt dat ik games koop voor de Switch. Nee, luister nou, ik koop games zodat ik ze op m’n Switch kan spelen. Oké dat klinkt nog steeds als de grootst mogelijke open deur die je in kan trappen. Laat me het uitleggen.

Meer gesproken verhalen horen? Abonneer je op onze podcast Laadscherm Voorgelezen

Floris heeft de Nintendo Switch bij de lancering van Laadscherm al eens vergeleken met een puntzak Vlaamse friet. Ik raad je van harte aan het artikel te lezen (mocht je dat nog niet gedaan hebben), maar de samenvatting is dit: een puntzak friet is eigenlijk een totaal onpraktische uitvinding. Want tegen de tijd dat je de bodem van de zak hebt bereikt, zit je tot je polsen in de mayo. Maar dat maakt niet uit, want Vlaamse friet is zo lekker dat je de viezigheid er graag voor over hebt.

Dat is met de Switch net zo, nog steeds. Want ook bijna drie maanden na lancering valt er nog genoeg aan te merken op het apparaat. De online functionaliteiten zijn nagenoeg afwezig (als ‘ie überhaupt verbonden blijft met je wifi), de vriendenlijst is onduidelijk en vooralsnog redelijk nutteloos, de beperkte ingebouwde opslag begint voor sommigen nu al een probleem te worden en savegames kunnen nog steeds niet in de cloud…

Puur plezier

Maakt dat uit? Niet echt, want de Switch is gewoon heel erg leuk om mee te spelen. Een ander woord kan ik er eigenlijk niet voor bedenken. Of ik nu The Legend of Zelda: Breath of the Wild speel in bed of een potje Mario Kart doe tijdens de vrijmibo op kantoor, het is puur plezier.

Dat brengt me weer op het punt van dit verhaal; ik koop games voor mijn Switch. De line-up voor de console is tot nu toe vrij beperkt. Naast toppers als Zelda en Mario Kart zijn er slechts een handvol eShop-titels die de moeite waard zijn. Die heb ik dan ook vrijwel allemaal gekocht. Niet omdat die games mij nou zo aanspreken, maar omdat ik zoveel mogelijk gebruik wil maken van het apparaat waar ik ze op speel.

Het ultieme voorbeeld hiervan is Minecraft. Ik heb Minecraft ooit in z’n vroegste Alpha-versie gekocht. Toen betaalde je er nog maar 5 euro voor, want de game was verre van af en bood in feite niets meer dan de mogelijkheid blokjes neer te zetten en weer weg te halen. De survivalaspecten (zombies, hartjes, honger…) kwamen pas veel later. Sindsdien heb ik redelijk wat uren in de steeds verder evoluerende pc-versie gestoken, heb ik de Xbox 360-versie gerecenseerd, kocht ik de PS4-versie en speelde ik onlangs zelfs weer online op de server van Arjan Lindeboom (die de teksten hier op Laadscherm inspreekt). Je zou zeggen dat ik dus wel een keer klaar ben met die game, zo bijzonder vind ik hem eigenlijk niet eens.

Minecraft op de wc

Toch zweefde mijn vinger deze week boven de aanschafknop in de Nintendo eShop. Minecraft in de trein spelen? In bed? OP DE WC!? Ik wil het! Niet omdat ik heel veel zin heb om voor de dertiende keer een huis te bouwen en dit te decoreren met boekenkasten en een magisch altaar. Maar het is het perfecte excuus om m’n Switch weer te pas en te onpas tevoorschijn te trekken. Even m’n granen en aardappels oogsten in de bus naar kantoor of die ene mijnschacht verkennen terwijl het avondeten staat te pruttelen.

“Ik heb verdomme zelfs 1-2-Switch aangeschaft…”

Hoe meer ik daar over na ging denken, hoe gekker ik het eigenlijk vond. Ik heb jaren geleden mijn PlayStation 4 gekocht omdat ik de games wilde spelen die daarop verschenen of nog zouden verschijnen. Verder is de console een hartstikke praktisch, maar enigszins saai apparaat. Maar hoewel ik de Switch in eerste instantie vooral in huis haalde voor Zelda en Mario Kart, zijn de rollen inmiddels omgedraaid. Ik heb geen console gekocht voor de games, ik heb games gekocht voor de console. Ik heb Shovel Knight gedownload voor de Switch, terwijl ik helemaal niet van platformers hou. Nog geen twee dagen later downloadde ik Kamiko, terwijl je die game in een uur of twee kan uitspelen. Ik heb verdomme zelfs 1-2-Switch aangeschaft, terwijl dat niets meer is dan een veel te dure techdemo.

Nintendo exclusives

Ik ben ook al lang het stadium voorbij dat ik de Switch heb voor de (first-party) exclusives. Want dat was al jaren mijn strategie: multiplatformgames op de PS4 of pc, Nintendo-titels op de Nintendo-console of -handheld. Inmiddels staat Stardew Valley echter nagenoeg onaangeraakt in mijn Steam Library en laat ik Yooka-Laylee vooralsnog liggen, in afwachting van de Switch-versies.

Daarover gesproken; die zes jaar oude openworldgame van Bethesda verschijnt later dit jaar voor de Switch. Ik heb er op de pc al een kleine tweehonderd uur in zitten, gok ik. Maar stel je voor: Skyrim spelen in de trein…