Veel role playing games lijken zo lang te duren dat het voelt alsof je er twee jaar over gaat doen om ze uit te spelen. Ik ben voor die tijd al gestopt met Final Fantasy XV, Dragon’s Dogma, Eternal Sonata en ga zo maar door. Wat ik bij die games miste was een vakantiegevoel. Het gevoel dat je er bent en denkt: het maakt mij helemaal niet uit wat ik ga doen, maar ik weet nu al dat ik de komende tijd plezier ga hebben. Er is één game waarbij ik dat gevoel wel heb: The Witcher 3.
Meer gesproken verhalen horen? Abonneer je op onze podcast Laadscherm Voorgelezen
The Witcher 3 is in die zin net de favoriete vakantieplek van je ouders. Je ging altijd maar naar datzelfde oord in Zuid-Frankrijk, maar in je herinnering was het elke zomer weer een groot feest. Soms hoef je daarvoor niet ieder jaar naar een ander land, een ander klimaat, een andere locatie.
Maar waarom heb ik dat alleen bij The Witcher 3? Is het niet gewoon zo dat ik de franchise al jarenlang te gek vind? Nou, niet echt. Ik heb The Witcher 2 maar voor de helft gespeeld en deel één al helemaal niet aangeraakt. Maar wat The Witcher 3 zo ontzettend goed doet, is dat het je in een warm bad laat beginnen. Vrij letterlijk zelfs. Alles wordt netjes uitgelegd en via het menu kun je je inlezen over belangrijke personen, beesten en gebeurtenissen.
Op die manier ben je snel op de hoogte van de wereld, iets wat ik echt vaak mis bij andere games. Bij Skyrim weet ik na drie maanden niet spelen niet meer wie ik ben. Alsof ik net 12 shotjes heb gedronken in een of andere bar aan het strand. Dat heeft meer weg van een zuipvakantie waarvan je helemaal niet tot rust komt.
Sunweb-vakantie
Om mijn vakantie zo soepel mogelijk te laten verlopen, speel ik The Witcher 3 op de makkelijkste moeilijkheidsgraad. Ik wil voornamelijk het verhaal volgen en niet stressen over allerlei randzaken. Een beetje zoals een reis boeken via Sunweb. Alles is al geregeld, zodat je zelf alleen nog maar hoeft te genieten.
Er is ook oprecht meer dan genoeg te doen, in plaats van dat de glijbanen van het zwembad door je resort los worden meegerekend in de lijst van activiteiten. In tegenstelling tot bijvoorbeeld bij Final Fantasy XV, kreeg ik niet het gevoel dat ik telkens hetzelfde aan het doen was. Het is voor niemand leuk om elke avond langs het lopend buffet van een all-inclusive hotel te moeten. Je wilt er af en toe ook gewoon op uit trekken. Zo ontdek je nog eens iets.
De wereld van The Witcher 3 is gelukkig meer dan een valstrik voor toeristen. Bijna iedere quest voelt uniek aan en je hebt nooit het gevoel dat je in de zeik wordt genomen. Het maakt niet uit welke quest je volgt, het eindigt bijna altijd bevredigend. En geloof me, dat is beter dan afreizen naar het Himalaya-gebergte om van een monnik te horen te krijgen dat je 12 uur lang niet mag eten om zo je innerlijke zelf te plezieren.
Het is alleen jammer dat aan iedere vakantie een einde komt. Zo ook bij The Witcher 3. Zo’n twee jaar lang heb ik de game en zijn twee uitbreidingen gespeeld. Ik heb geen 100% score behaald, maar wel netjes alle verhaallijnen en sidequests gevolgd. En het was echt alsof ik twee jaar lang wanneer ik maar wilde op vakantie kon gaan.
Ik ben pas net weer terug en toch kriebelt het nu al weer. Het maakt niet uit welke andere rpg ik speel, het gras in The Witcher 3 is altijd groener. Zeker met de HDR-patch die onlangs is verschenen voor de PS4.