Vrienden met wie ik game weten dat het soms een eeuwigheid duurt totdat ik in een gamewereld stap. Ik blijf veel te lang met de schakelaartjes van de character creators spelen, totdat ik tevreden ben met mijn nieuwe avatar. Als ik een hele game met hetzelfde personage moet spelen, moet hij natuurlijk wel perfect zijn.
Meer gesproken verhalen horen? Abonneer je op onze podcast Laadscherm Voorgelezen
Deze character creators worden steeds uitgebreider en daarom ben ik alleen maar langer bezig. Het beste recente voorbeeld is Monster Hunter: World. Het heeft ruim een uur geduurd tot ik in die game mijn bizar gedetailleerde personage af had, want je moet tegenwoordig zelfs nadenken over de lengte van je wimpers. Het nut van al dit werk is twijfelachtig. In de game lijkt je personage namelijk op een AliExpress-versie van de persoon die je net zo voorzichtig hebt geboetseerd.
Jarenlang maakte ik via zulke character creators versies van mezelf, maar dan fitter en knapper. Als ik zelf een baard had, dan had mijn personage dat ook. Als ik een bepaalde haarstijl had, dan had mijn personage dat ook. Het was mijn manier om in de gamewereld te stappen. Ik wilde geen rol spelen, maar mezelf zijn. Een betere versie van mezelf.
Jezelf uiten
Inmiddels ga ik graag een stap verder. Mijn personages zijn een manier geworden om te experimenteren en mijzelf te uiten zoals ik dat in het echt niet snel doe. Als het kan hebben de hoofdrolspelers in mijn games roze haar, make-up op en kleding aan die wellicht niet als traditioneel ‘mannelijk’ wordt gezien. Ik versloeg eerder dit jaar het stoere en duistere Bloodborne met een snor, roze coupe en een wijde rode jurk met een flink decolleté. Ik had het niet anders gewild.
De mmo Final Fantasy XIV was de eerste plek waar ik ooit make-up droeg (screenshots onder). Ik speelde de game vorig jaar voor een artikel, om met eigen ogen te zien hoe de lhbtq-gemeenschap in deze fantasiewereld bij elkaar komt. Door mijn eigen queerness te tonen werd ik daar onderdeel van. Niet veel later begon ik in de echte wereld met het lakken van mijn nagels.
Via avatars zijn mensen soms meer zichzelf dan hoe ze zich in de echte wereld presenteren. In een game hoef je, afgezien van opmerkingen van andere spelers, namelijk niet bang te zijn voor de gevolgen.
Pride
Dat geldt voor veel queer gamers. Vorig jaar sprak ik voor mijn artikelenserie Voorspel op Gamer.nl verschillende mensen die deelnemen aan pride-optochten in games, waaronder een lgbtq-guild in The Elder Scrolls Online. Mede-oprichter Patrick Conkright vertelde hoe zijn guild door de jaren heen een familie is geworden die vorig jaar voor het eerst vol kleur en vrolijkheid door de virtuele wereld paradeerde. “In sommige gevallen is dit de enige veilige plek waar ze zichzelf kunnen zijn”, vertelde Conkright. “Voor een paar uur hadden ze geen angst voor fysieke of verbale vergelding wegens hun individualiteit.”
Ook buiten pride-events laten spelers zichzelf zien via hun avatars en dat is belangrijk. Zeker omdat games nog zo beperkt zijn als het gaat om representatie. Zelf heb ik als witte cisgender man natuurlijk weinig te klagen, maar als queer man zie ik mezelf zelden terug. Al helemaal niet in heldenrollen.
Videogames hebben weinig prominente queer personages, dus daarom kiezen ik en anderen ervoor om zelf wat prominenter aanwezig te zijn. Neem bijvoorbeeld Destiny 2. Dit deel heeft voor het eerst een homoseksueel personage, maar hij heeft een hele kleine rol en hint enkel naar zijn seksualiteit als je als speler een tijdje stil blijft staan. Leuk, maar het betekent voor mij meer als ik met mijn roze kop, glitterpak en gouden vleugeltjes tussen de andere spelers dans of poseer voor een potje in de crucible.
Tip voor ontwikkelaars
De character creator is dus een makkelijke manier voor ontwikkelaars om hun spelers tegemoet te komen. Een tip: verwijder de beperkende genderscheiding en geef iedereen toegang tot dezelfde lichaamstypen, haarstijlen, gezichtsbeharing, kleding, wenkbrauwen, enzovoort. In een ideale character creator is het onderscheid tussen man en vrouw zelfs verdwenen en kiest de speler een lichaam en voornaamwoorden. Vanuit daar kun je dan weer een uur aan de schakelaartjes friemelen.
Voor mij is het zoiets kleins als make-up, haarkleur en kleding, maar een goede character creator geeft alle spelers de mogelijkheid om henzelf terug te zien als de held in de verhalen die ze spelen, ongeacht genderidentiteit, seksualiteit en huidskleur.
De game-industrie heeft nog een lange weg te gaan als het gaat om juiste representatie. Frustrerend genoeg lijkt deze ontwikkeling net zo traag te gaan als in de filmindustrie, maar het medium games heeft de unieke eigenschap dat je jezelf in verhalen kunt plaatsen. Dus als gamemakers geen queerness toevoegen, dan doen wij het wel.