Wat je van beren leren kan ‘Hoe game maken op computer’4 minuten leestijd

Een game maken is moeilijk, helemaal als je alles zelf wilt doen. En wat nou als je niet weet hoe je een game moet maken? Ontwikkelaar PunchesBears moest zichzelf werkelijk alles aanleren. En daarom zat hij op een dag wasberen te bestuderen.

Meer gesproken verhalen horen? Abonneer je op onze podcast Laadscherm Voorgelezen

PunchesBears (echte naam: Hunter) is als ontwikkelaar nog niet echt bekend. De in Seattle wonende Amerikaan heeft behalve een techdemo geen games uitgebracht. Als je hem kent, dan is het waarschijnlijk van die ene video op Twitter. Dat is tenminste hoe ik Hunter tegenkwam. Ik zag vijf beren dansen op de maat van de muziek en was meteen verkocht. ‘Dit wil ik spelen’, dacht ik, ook al had ik geen idee hoe, waarmee en wanneer.

Zelfontwikkeling

Het is een beetje de stijl van Hunter. Hij maakt iets, vindt het grappig en zet het op Twitter. Geen idee of het in een game past, maar mocht dat zo zijn, dan weet hij alvast hoe het moet. Het is een stijl ontstaan in een vacuüm. Hunter had naar eigen zeggen geen enkel benul van gameontwikkeling toen hij besloot om spellen te gaan maken.

“Ik ben zo’n vier jaar geleden begonnen met ontwikkelen en toen wist ik nog niets. Ik heb letterlijk mijn browser geopend en getypt: ‘hoe game maken op computer’, of iets in die richting”, vertelt Hunter in een telefoongesprek. Hij laat niet geheel verrassend weten dat daar sindsdien nogal veel tijd in is gaat zitten.

De eerste twee jaar is hij enkel bezig geweest met de verschillende aspecten van gameontwikkeling leren, waaronder programmeren, modelleren en animeren. Ook werkte hij aan een eigen physics-engine binnen ontwikkelaarsplatform Unity. Bijna iedere dag, zo’n zes uur lang, bovenop een fulltimebaan. “Mijn intentie om dit te gaan doen kwam voort uit dat ik gewoon echt wilde leren hoe het moet. Niet omdat ik per se een game wil maken en rijk en beroemd wil worden.”

Beren op de weg

De stukjes gameplay die Hunter op Twitter gooit, zijn ook niet per se van hetzelfde spel. “Ik heb ongeveer zes of zeven game-ideeën waar ik voortdurend aan werk. Ik probeer gewoon te doen wat interessant en leuk is.” En dat kan zomaar veranderen. Zijn fascinatie was beren, nu zijn het wasberen. Een ogenschijnlijk subtiele verandering die flink wat uitdagingen met zich mee blijkt te brengen.

Hunter stelt dat enkel het 3d-model van de wasbeer maken hem al drie dagen heeft gekost. Dat deed hij door zijn bestaande beermodel aan te passen, maar ja, hoe ziet een wasbeer er precies uit? En nog belangrijker: hoe animeer je een wasbeer? Het zijn vragen waar je in geen enkele ontwikkelingscursus antwoord op zult krijgen. Er zat voor Hunter dus maar één ding op: veel wasberen observeren.

“In de ontwerpfase heb je gewoon een aantal monitors en op een daarvan zet je een aantal referentie-afbeeldingen”, legt Hunter uit. Maar als het aankomt op het ontwerpen van de bewegingen, dan wordt het moeilijk. Want alles is erbij betrokken: van het daadwerkelijke 3d-model tot de onderliggende lichaamsstructuur, hoe het gewicht is verdeeld, waar de botten zitten.”

En dan volstaan simpele plaatjes van wasberen niet meer. “Ja ik heb daadwerkelijk gekeken naar video’s van hoe die dieren bewegen”, geeft Hunter toe. “En dan moest ik vaak terug naar het geraamte [van de wasbeer, red.] om een bot te verplaatsen en de gewichtsverdeling aan te passen.”

Wreckoons

Het resultaat van al die moeite mag er zijn. Bovendien lijken de wasberen de aandacht van Hunter te hebben geconsolideerd op één project. Het spel heeft zelfs al een naam, tenzij hij daar juridisch mee in de problemen komt: Wreckoons. De bijbehorende omschrijving: “Ik ga een game maken over wasberen die vuilnis stelen en zich als eikels gedragen. Ik noem het ‘Wreckoons’.” Je zou haast zeggen dat Hunter zijn eerste spel officieel heeft aangekondigd.

Ons interview komt na drie eerdere onderbrekingen abrupt ten eind als de verbinding het definitief begeeft. Ik heb nog net mijn wens uit kunnen spreken om ooit een spel van hem te kunnen spelen. Want iemand die me als wasbeer met een drone laat vliegen, is per definitie mijn held.

Het gesprek met Hunter wekte wel wat lichte jaloezie op. Ik wil ook al jaren een eigen game maken, maar heb geen idee hoe. En hij doet het ‘gewoon’. Misschien dat ik daarom nog vroeg of zijn fulltimebaan hem echt niet had klaargestoomd voor gameontwikkeling.

“Nee, het heeft niets te maken met games, of met het maken van games. Althans, dat is niet waar. Ik werk bij Unity.”

Nu komt de beer uit de was!

“Maar mijn baan heeft niets te maken met het ontwikkelen van games. Ik doe daar netwerkbeveiliging.”

Marcel Vroegrijk

Eindredacteur bij Laadscherm en co-host van Praatscherm. Ook freelance journalist. Ik schrijf over waarom mensen gamen en zoek uit waarom ik dat zelf niet zo vaak meer doe. Mail me of stuur een berichtje via Twitter.