Veel role playing games lijken zo lang te duren dat het voelt alsof je er twee jaar over gaat doen om ze uit te spelen. Ik ben voor die tijd al gestopt met Final Fantasy XV, Dragon’s Dogma, Eternal Sonata en ga zo maar door. Wat ik bij die games miste was een vakantiegevoel. Het gevoel dat je er bent en denkt: het maakt mij helemaal niet uit wat ik ga doen, maar ik weet nu al dat ik de komende tijd plezier ga hebben. Er is één game waarbij ik dat gevoel wel heb: The Witcher 3.
