Een willekeurige winkel binnenlopen en een NES Classic Mini van de schappen pakken is er zes maanden na de release nog steeds niet bij. En dat gaat waarschijnlijk ook nooit meer gebeuren, want de productie van het apparaat is stopgezet. Nintendo zou ondertussen alweer druk bezig zijn met de volgende gekrompen console, de SNES Classic Mini. De smaakvol verkleinde uitvoering van de NES, met daarop dertig klassieke games zoals Super Mario Bros. of The Legend of Zelda, wordt zo alleen maar gewilder en duurder. Dat terwijl er genoeg (goedkopere) manieren om NES-games nog een keer te spelen. Alleen gaat nostalgie nou niet bepaald hand in hand met logica.
Meer gesproken verhalen horen? Abonneer je op onze podcast Laadscherm Voorgelezen
We verlangen massaal naar die games van toen. Omdat ze zo uitdagend waren, of juist zo geniaal in hun eenvoud. Het is daarom ook niet vreemd dat er de afgelopen jaren een hele zwik indie-ontwikkelaars is opgestaan om die trek in 8-bit te stillen. Maar er is geen game die dat beter doet dan Shovel Knight.
Schat aan inspiratie
Ontwikkelaar Yacht Club Games steekt niet onder stoelen of banken waar het de inspiratie voor Shovel Knight vandaan heeft. Als 1-april grap voor dit jaar plaatste de studio een overtuigende lijst van games die zogenaamd schaamteloos ideeën van de schoffelende ridder hadden gejat. Wie niet beter weet en denkt dat Shovel Knight ook echt voor de NES is uitgekomen, zou het lijstje zomaar voor waar aan kunnen zien.
De inspiratiebronnen van Shovel Knight liegen er niet om. Mega Man, Super Mario Bros 3, Castlevania en DuckTales liggen voor de hand, maar het uit 2014 afkomstige spel weet nog wel meer games uit voorbije tijden succesvol te eren. Dat doet Shovel Knight door veel ideeën en concepten opnieuw te gebruiken, maar vooral ook door ze simpelweg beter uit te voeren.
Dat laatste klinkt misschien een beetje pijnlijk, maar speel je favoriete game van vroeger vooral nog eens door. De kans is groot dat de tand des tijds niet bepaald vriendelijk is geweest voor wat jij ooit als het toppunt van digitaal entertainment zag. Lastige sprongen en onvoorspelbare vijanden waren vroeger misschien geen probleem voor je, maar voelen tegenwoordig al snel als oneerlijk bijzonder frustrerend. Geen wonder dat verzamelingen van klassieke games zoals The Disney Afternoon Collection een handige terugspoelknop hebben voor wanneer je voor de zoveelste keer een afgrond in valt.
Realiteit versus herinnering
Nostalgie is een beetje als verliefdheid. Je kunt er niet meer logisch van nadenken, waardoor kleine en zelfs grote gebreken makkelijk weg zijn te wuiven. Shovel Knight gaat gelukkig verder dan nostalgie. Het draait niet om het kopiëren van hoe het vroeger was, maar het nabootsen van de omgeving die zulke warme gevoelens opwekte.
De games die Shovel Knight als inspiratiebron gebruikt, ogen naar moderne maatstaven nogal slordig of haperig en zijn vaak gemeen moeilijk. Daar doet Shovel Knight niet aan. Iedere kleine beweging van de gelijknamige ridder is een stukje geanimeerde perfectie. Elke move heeft een functie en iedere upgrade een opmerkelijk effect op de gameplay. Datzelfde oog voor detail is terug te vinden in de twee gratis uitbreidingen die het spel heeft gekregen. Die spelen best wel anders, maar zijn met minstens net zoveel gevoel en liefde voor platformers ontworpen.
De moeilijkheidsgraad van Shovel Knight kun je grotendeels zelf bepalen. Extra schatkisten of speciale items liggen op gevaarlijke plekken verstopt, maar die kun je ook gewoon negeren. Nog riskanter is het kapotslaan van checkpoints. Als beloning stroomt er een lading juwelen uit, maar het betekent wel dat je een level helemaal opnieuw moet doen als je doodgaat. Geen game voor de NES die iets soortgelijks doet, maar toch voelt het in Shovel Knight alsof het erbij hoort.
De graphics ogen ondertussen ‘warm’ en heerlijk ouderwets. Totdat je ze naast een echte NES-game legt. Zulke gedetailleerde sprites kon de bejaarde console echt niet op het scherm toveren. En die fantastisch klinkende 8-bit muziek is stiekem onmogelijk uit een oude NES te pompen, tenzij je er zelf een geavanceerde geluidschip in hebt gebouwd.
Beter dan je nostalgie
In al zijn nostalgie is Shovel Knight zelfs beter dan veel games van nu. Het spel heeft drukbevolkte dorpjes, een sfeervolle landkaart waarop je van level naar level gaat en eindbazen met meer persoonlijkheid in hun naam dan de meeste blockbusters in hun zestig uur durende verhaal. Het hele spel speelt bovendien als een droom. Er zijn geen knipperende sprites wanneer je te dichtbij de rand van het scherm komt en de framerate zakt niet in zodra er te veel vijanden in beeld komen. Geen enkele platformheld op de NES springt, stuitert en sterft daardoor zo soepel als Shovel Knight.
Daarom is Shovel Knight niet alleen een eerbetoon, maar ook een betere game dan al die titels die tijdens de ontwikkeling als inspiratiebron hebben gediend. Die nostalgie die je voelt bij het spelen van Shovel Knight is hartstikke nep, alleen daardoor echt niet minder geslaagd. Laat die jeugdherinneringen dus maar links liggen en blijf uit de buurt van Marktplaats en eBay. Shovel Knight kun je gewoon op een moderne spelcomputer naar keuze spelen.