Op de middelbare school had ik een vriend die vaak breed glimlachend over zijn net gekochte spullen verkondigde hoe lelijk ze wel niet waren. Hij had dan bijvoorbeeld knalroze Vans-schoenen of een foeilelijke gitaarband voor zijn basgitaar gekocht. Voor iemand die altijd extreem kritisch is geweest op wat hij draagt, was het lastig voor mij om die beslissing een plek te geven; lelijk kan ook mooi zijn?
