De oven piept voor de zesde keer om te melden dat mijn Ristorante Hawaii klaar is, de hond kijkt me sip aan omdat hij al een uur geleden naar buiten moest. Mijn telefoonscherm is gevuld met notificaties van gemiste oproepen en gesprekken van bezorgde vrienden en familie. Monster Hunter World neemt langzaamaan m’n leven over en ik vind het niet eens erg.
