Jarenlang haatte ik het om nieuwe kleren te moeten kopen. Het kost tijd, een boel geld en is ook nog eens doodvermoeiend. Als middelbare scholier liep ik dan ook liever in (vaak gratis gekregen) shirts van leuke games, praktische nylon afritsbroeken en afgetrapte sportschoenen. Kon mij het schelen. Mode? Een eigen stijl? Dat was voor popiejopie’s – het soort mensen dat me het hele schooljaar nauwelijks aankeek maar voor elk schoolfeest wel vroeg of ik ook een kaartje van tien euro wilde kopen, om daar een beetje ongemakkelijk naar luide Top 40-popmuziek te komen luisteren.
